
“ขึ้นปี 3 เขาว่าเรื่องเรียนเรื่องใหญ่
แต่ดนตรีไทยก็รักนะ”
หยวน-วิชญะ โชติรสนิรมิต
นิสิตชั้นปีที่ 3 คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
“หยวน-วิชญะ โชติรสนิรมิต” นิสิตชั้นปีที่ 3 คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ผู้ที่ในอดีตมีทักษะเล่นดนตรีไทยเป็นศูนย์ (เล่นไวโอลินพอได้บ้าง) แต่เมื่อตอนเข้าปี 1 ได้ติดตามพี่รหัสที่เป็นประธานชมรมดนตรีไทยของคณะมาลองเล่นระนาดครั้งแรก จากนั้นก็กลายเป็นความชอบ จนในปีนี้เขาได้รับหน้าที่ใหม่เป็นประธานฝ่ายศิลปวัฒนธรรม ที่มีกิจกรรมดนตรีไทยเป็นส่วนหนึ่งซึ่งต้องดูแล
หยวนเล่าให้ฟังว่าข้อมูลเท่าที่มีคือชมรมดนตรีไทยก่อตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2508 จากการรวมตัวของกลุ่มรุ่นพี่ที่ชอบดนตรีไทยซึ่งเวลานี้เป็นอาจารย์กันไปหมดแล้ว เสน่ห์ของชมรมที่ประทับใจคือใครอยากเรียนรู้อะไรก็ได้เรียน ไม่มีพิธีรีตอง เป็นบรรยากาศที่พี่ ๆ น้อง ๆ มาเรียนและเล่นด้วยกัน หยวนเองเริ่มจากระนาดทุ้ม ฆ้อง แล้วตามด้วยเครื่องสาย ทั้งซออู้ ซอด้วง และยังมีโอกาสนำทักษะทางดนตรีไทยที่ได้ฝึกฝนมาไปแสดงฝีมือในหลายงาน
“หลัก ๆ คือเล่นเพลงประกอบพิธี งานทำบุญ งานรับแขก พิธีใหว้ครู ส่วนที่เราเป็นเจ้าภาพจริง ๆ มีอยู่2 งาน คือ งานบายศรีสุขวัญที่เราจัดงานพิธีตั้งแต่ต้นจนจบ และงานวันศิลปวัฒนธรรม ซึ่งเพิ่งจัดไปเมื่อเดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมา งานที่ฝ่ายเราเป็นเจ้าภาพร้อยเปอร์เซ็นต์ก็จะพิเศษตรงที่ว่า เราสามารถกำหนดรูปแบบอย่างไรก็ได้ให้น่าสนใจ แตกต่าง ซึ่งเราก็พยายามปรับเปลี่ยนให้หลากหลายขึ้นเรื่อย ๆ เพื่อให้ได้รู้จักและมองดนตรีไทยในมุมที่เปลี่ยนไป
“ผมชอบเรื่องศิลปวัฒนธรรมอยู่แล้วครับ อย่างวิชาที่ชอบที่สุดสมัยเรียนประถมฯ และมัธยมฯ ก็คือสังคมศาสตร์กับประวัติศาสตร์ ที่เกี่ยวกับวิถีชีวิต วัฒนธรรม ซึ่งเป็นเรื่องที่ใกล้ตัวเรา เป็นเรื่องที่หล่อหลอมความคิดเราที่จะเดินต่อไป เราอยากให้วัฒนธรมไม่ว่าของชาติอะไรก็ตามยังคงอยู่ ส่วนสิ่งที่ได้จากการทำกิจกรรมคือมุมมองวัฒนธรรมที่ชัดเจนก่อนเข้ามาอยู่ในฝ่ายก็เหมือนกับเรานั่งบัตรดอยตอนที่ดูคอนเสิร์ต แต่พอได้เข้ามาแล้วก็มีโอกาสได้ยืนบัตรหลุมบ้างครับ คือเป็นมุมมองที่ใกล้แล้วก็ชัดเจนขึ้นมาก และมีบ้างที่เราเข้าไปเปลี่ยนแปลงมันไปเรื่อย ๆ เพื่อไม่ให้มันตายไป เหมือนกับการที่เราอยากให้วงคอนเทมโพรารีหรือวงดนตรีร่วมสมัยกลับมาทุกปีหากเป็นไปได้ ซึ่งจะเป็นการร่วมมือกันระหว่างฝ่ายศิลปวัฒนธรรมกับฝ่ายดนตรีสากล เราเอาดนตรีพ็อปและดนตรีสตริงมาเล่นร่วมกับดนตรีไทย ออกมาเป็นดนตรีแนวใหม่ที่คนไม่ค่อยเห็นได้ฟังกัน”


“หลัก ๆ คือเล่นเพลงประกอบพิธี งานทำบุญ งานรับแขก พิธีใหว้ครู ส่วนที่เราเป็นเจ้าภาพจริง ๆ มีอยู่2 งาน คือ งานบายศรีสุขวัญที่เราจัดงานพิธีตั้งแต่ต้นจนจบ และงานวันศิลปวัฒนธรรม ซึ่งเพิ่งจัดไปเมื่อเดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมา งานที่ฝ่ายเราเป็นเจ้าภาพร้อยเปอร์เซ็นต์ก็จะพิเศษตรงที่ว่า เราสามารถกำหนดรูปแบบอย่างไรก็ได้ให้น่าสนใจ แตกต่าง ซึ่งเราก็พยายามปรับเปลี่ยนให้หลากหลายขึ้นเรื่อย ๆ เพื่อให้ได้รู้จักและมองดนตรีไทยในมุมที่เปลี่ยนไป
“ผมชอบเรื่องศิลปวัฒนธรรมอยู่แล้วครับ อย่างวิชาที่ชอบที่สุดสมัยเรียนประถมฯ และมัธยมฯ ก็คือสังคมศาสตร์กับประวัติศาสตร์ ที่เกี่ยวกับวิถีชีวิต วัฒนธรรม ซึ่งเป็นเรื่องที่ใกล้ตัวเรา เป็นเรื่องที่หล่อหลอมความคิดเราที่จะเดินต่อไป เราอยากให้วัฒนธรมไม่ว่าของชาติอะไรก็ตามยังคงอยู่ ส่วนสิ่งที่ได้จากการทำกิจกรรมคือมุมมองวัฒนธรรมที่ชัดเจนก่อนเข้ามาอยู่ในฝ่ายก็เหมือนกับเรานั่งบัตรดอยตอนที่ดูคอนเสิร์ต แต่พอได้เข้ามาแล้วก็มีโอกาสได้ยืนบัตรหลุมบ้างครับ คือเป็นมุมมองที่ใกล้แล้วก็ชัดเจนขึ้นมาก และมีบ้างที่เราเข้าไปเปลี่ยนแปลงมันไปเรื่อย ๆ เพื่อไม่ให้มันตายไป เหมือนกับการที่เราอยากให้วงคอนเทมโพรารีหรือวงดนตรีร่วมสมัยกลับมาทุกปีหากเป็นไปได้ ซึ่งจะเป็นการร่วมมือกันระหว่างฝ่ายศิลปวัฒนธรรมกับฝ่ายดนตรีสากล เราเอาดนตรีพ็อปและดนตรีสตริงมาเล่นร่วมกับดนตรีไทย ออกมาเป็นดนตรีแนวใหม่ที่คนไม่ค่อยเห็นได้ฟังกัน”
สำหรับเพื่อน ๆ พี่น้องนักเรียนแพทย์ที่สนใจอยากเล่นดนตรีไทย หยวนฝากบอกว่ามาเล่นกันได้ทุกวันพฤหัสบดี เวลา 16.30-20.00 น. ที่ตึกไผ่สิงโต ชั้น M ห้องฝ่ายศิลปวัฒนธรรม (ยกเว้นช่วงใกล้สอบหรือวันหยุดที่อาจมีพัก) ส่วนบุคคลภายนอกและท่านอื่น ๆ ที่สนใจ หยวนขอ #ฝากร้าน #ฝากชมรมดนตรีไทย ไปร่วมเล่นในงานโดยติดต่อและติดตามข่าวสารได้ที่เพจเฟซบุ๊ก สโมสรนิสิตคณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ขอบคุณข้อมูลจาก วารสาร ฬ จุฬา